شواهدی که نشان می دهد پرندگان از نسل دایناسورها هستند

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما ، داده‌های جدید پژوهشگران در مورد شکل انگشتان پنجه و فلس ‌های پاهای تروپودهای پرنده اولیه، گروهی از دایناسورهای سه انگشتی که شامل تیرانوسوروس رکس، ولوسیراپتور و پرندگان می شدند، نشان می دهد پرندگان از نسل دایناسورها هستند.

تیمی از محققان طی مطالعات جدید خود به بررسی نحوه استفاده از پنجه و دم دایناسورها پرداختند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این یافته ها ممکن است به بهبود درک ما از رفتار و سبک زندگی خویشاوندان منقرض شده پرندگان امروزی، از جمله توانایی های چنگ زدن و شکار آن ها کمک کند.

شکل و اندازه پاهای پرندگان امروزی مطابق با قابلیت های پریدن، نشستن، شنا کردن، بالا رفتن و گرفتن شکار توسط آن هاست. به طور کلی از شکل پنجه‌ ها، استخوان‌ ها و مفاصل می ‌توان برای استنباط عملکرد همین ویژگی ‌ها در فسیل‌ های تروپود های پرنده اولیه استفاده کرد. اگرچه عملکرد بافت ‌های نرم پا، مانند بالشتک ‌های پا و فلس‌ ها، در پرندگان زنده قابل درک است، اما اغلب آن ها در فسیل‌ ها نگهداری نمی ‌شوند و نتیجه‌ گیری هدف آنها در گونه‌ های منقرض شده را دشوار می ‌کند.

به همین دلیل مایکل پیتمن و همکارانش طی مطالعات جدید خود جزئیات بافت نرم پای ۱۲ نمونه فسیلی مربوط به ۸ خویشاوند پرنده های امروزی را بررسی کردند. از جمله این پرندگان می توان به پرندگان اولیه کوچک و به اندازه کلاغ مانند Anchiornis و Confuciusornis و همچنین Microraptor از خویشاوندان نزدیک پرنده های امروزی اشاره کرد.

 آن ها سپس این داده ها را با اندازه گیری پنجه ها و استخوان های فسیل شده ترکیب کردند. دیرینه شناسان پیشنهاد می ‌کنند که فسیل‌ هایی با سازگاری پاهای مشابه، مانند پدهای محدب و گرد که در Microraptor یافت می ‌شوند، از پاهای خود برای شکار طعمه به روشی مشابه شکارچیان مدرن مانند شاهین استفاده می‌ کردند. فسیل‌ هایی با پدهای صاف مانند Anchiornis، از پاهای خود برای یک سبک زندگی مبتنی بر حرکت روی زمین استفاده می ‌کردند و برخی از گونه‌ ها ممکن است از آن ‌ها برای گرفتن و نگهداشتن غذا استفاده کرده باشند، همانطور که این رفتار در طوطی‌های امروزی مشاهده شده است.

با این حال، همه فسیل‌ های بررسی‌ شده با نمونه ‌هایی از پرندگان زنده مطابقت نداشتند. این موضوع نشان می ‌دهد که گونه‌ های منقرض شده مانند Sapeornis ممکن است برخی رفتارها و شیوه ‌های زندگی را از خود نشان داده باشند که امروزه نمی ‌توانیم آن ‌ها را در پرندگان زنده شناسایی کنیم.

شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Communications منتشر شده است.

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۸۲۳۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حضور ۷ گونه پرنده مهاجر در تالاب بین‌المللی هامون

  تالاب بین‌المللی هامون سومین دریاچه بزرگ ایران پس از دریای خزر و دریاچه ارومیه، هفتمین تالاب بین‌المللی جهان و یکی از ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره در ایران است مدت‌ها این دریاچه محل زندگی انواع موجودات و پرندگان مهاجر بوده؛ ولی چند سالی است که آب به دلیل بدعهدی افغانستان به دریاچه نمی‌رسد و دیگر خبری از آن آب و آبادانی سابق نبود.

 وسعت دریاچهٔ هامون در زمان پرآبی ۵ هزار و ۶۶۰ کیلومترمربع است که از این مقدار ۳ هزار و ۸۲۰ کیلومترمربع متعلق به ایران و بقیه متعلق به افغانستان است. با این اوصاف، دریاچهٔ هامون وابسته به رودخانهٔ هیرمند است و این وابستگی باعث شده تا هرگونه نوسانات در میزان آب آن، مشکلاتی را برای کل سیستم به وجود آورد.
 
 مهدی امیری، رئیس اداره محیط‌زیست زابل  بیان کرد: تالاب بین‌المللی هامون یکی از مهم‌ترین زیستگاه‌های پرندگان مهاجر آبزی، کنار آبزی و خشکی زی محسوب می‌شود؛ بنابراین بسیاری از گونه‌های پرندگان با خاستگاه‌های متفاوت و گونه‌های زیادی از پرندگان در معرض خطر در این منطقه جهت زمستان‌گذرانی و جوجه‌آوری می‌کردند.

 وی افزود: بعد از چندین سال خشکسالی‌های در حوزه سیستان این موضوع باعث گردید، تالاب بین‌المللی هامون دچار بحران بی‌آبی و تغییر مسیر پرندگان به مکان‌های دیگر شود.

 امیری با اشاره به ورود سیلاب به منطقه سیستان و تالاب بین‌المللی هامون تأکید کرد: امسال با ورود آب به تالاب هامون شاهد بازگشت پرندگان به ذخیره‌گاه زیست‌کره هامون هستیم و امیدوارم با تداوم آب ورودی به حوزه سیستان شاهد ماندگاری هر چه بیشتر پرندگان و تخم‌گذاری پرندگان مهاجر در بستر تالاب باشیم.

 رئیس محیط‌زیست زابل تصریح کرد: این اداره در سال‌های اخیر اقدام به گودبرداری مکان‌های در بستر تالاب نموده تا با ورود آب به تالاب و پر شدن این گودال‌ها شرایط برای ماندگاری پرندگان مهاجر و حیات‌وحش موجود در پناهگاه حیات‌وحش بیشتر شود.

 امیری افزود: اکنون شاهد حضور پرندگان آبزی مهاجری همچون فلامینگو، اگرت، چوب‌پا پرستو دریایی و انواع پرندگان کنار آبزی از خانواده آبچلیک و سلیم‌ها در بستر تالاب هستیم.

 این مقام مسئول خاطرنشان کرد: و یکی از کانون‌های بحرانی گردوغبار در بستر تالاب هامون جنگل بش دلبر است که این اداره جهت تثبیت گردوغبار در این نقطه برنامه مرطوب‌سازی آن را به‌وسیله ایجاد کانال آبرسانی و پمپاژ آب به نقاط بحرانی آن را دارد.

 رئیس اداره محیط‌زیست زابل ادامه داد: با ورود سیلاب به تالاب هامون بهترین فرصت است که اقدام به مرطوب‌سازی بستر تالاب و رساندن آب به مناطق مستعد گردوغبار و کانون‌های بحرانی شناسایی شده نمایم.

 وی افزود: باتوجه‌به ورود سیلاب‌ها و روان آب‌های منطقه پرندگان مهاجر به منطقه کشانده شده‌اند. برخی از این‌گونه‌ها به‌صورت مهاجر عبوری برای برگشت به منطقه سیبری و برخی برای گذراندن فصل تولیدمثل به تالاب هامون رسیده‌اند که این امر موجب ایجاد تنوع زیستی و چشم‌اندازی متفاوت در این پهنه اکولوژی می‌شود.

باشگاه خبرنگاران جوان سیستان و بلوچستان زاهدان